Samen op de fiets
Een tijd geleden had ik een korte avonddienst. Tijdens de overdracht vertelde mijn collega dat ze had voorgesteld aan één van de cliënten om met mij te gaan fietsen. Dat vond ik natuurlijk prima. Mijn collega ging de cliënt halen. Toen ze terugkwam ging ik alvast de fiets uit de schuur halen. Ik kon alleen het sleutelgat niet vinden van de duofiets… De cliënt kwam naar buiten en had pret omdat hij met mij ging fietsen en ik het sleutelgat niet kon vinden. Hij zei toen: “Ik ga je collega wel even halen”. Eenmaal de fiets uit de schuur had hij weer pret toen we op de fiets zaten. De ene keer gingen we te hard, de volgende keer moesten we weer harder. Hij schaterde het uit van het lachen. Af en toe zei hij tussendoor “Petra, ik lach je uit..” en dan ging hij weer 😊. De hele weg heeft hij gelachen. Eenmaal terug, moest iedereen weten dat we gezellig hadden gefietst.  

Een potje Uno
Af en toe heb ik een 1-op-1 begeleiding en dan spelen we weleens een potje Uno (Junior). Nou, laat ik het zo zeggen, niet gewoon Uno. Hij gaat dan alle kaarten netjes verdelen. De ene (en dat ben ik vaak) krijgt alle dieren met de gele en blauwe achtergrond en hij geeft zichzelf de kaarten met de rode en groene achtergrond. Van de leeuwen zijn er in totaal 8, daar krijg je dan allebei alle kleuren van en van de apen zijn er ook 8. 4 kaartjes met +1 erop en 4 kaartjes met +2 erop. De +1 worden altijd aan mij toebedeeld en dan krijgt hij zelf de +2 kaarten. Als alle kaarten verdeeld zijn mag hij altijd beginnen. En ja, eigenlijk weet je bij voorbaat al dat je verloren hebt 😊. Want op één of andere manier zorgt hij er altijd voor dat hij eerst zijn kaartjes op heeft. En ja, dan is hij blij, want hij heeft gewonnen en ik heb verloren 😊.